proeven

23 dec

Nog even terugkomen op het douchen. Gisteren kwam er een nieuwe dimensie bij in de uitdaging van het douchen hier.
Het water was "op". Dit gebeurt wel vaker dus er was al rekening mee gehouden in de vorm van grote emmers water in de badkamer. Hier kun je dan een keteltje water uit pakken en dit over je heen gieten. Weer naar adem happen dus van zo'n grote plens koud water en in tegenstelling tot de koude douche vond ik dit niet lekker.

's Avonds na het eten, wat we altijd op het dakterras doen, kwam Yakouba al trommelend op zijn djembe de trap op lopen. Hij kwam bij ons zitten en begon me daar even een stuk te spelen. Zo snel dat je zijn handen bijna niet zag bewegen. Geweldig mooi!
Toen hij klaar was zei hij: voila, dit was zijn cadeau voor Etta.

Aan het eind van de avond, toen we nog met zijn tweeen op het dakterras zaten, viel het licht uit. Ik dacht eerst dat iemand per ongeluk het licht uit had gedaan, omdat hij of zij dacht dat er niemand meer boven zat.
Maar nee, de stroom in de hele wijk was uitgevallen. En ja wat krijg je dan.....een gigantisch mooie sterrenhemel. Dus hier nog even een tijd van staan genieten. Uiteindelijk wel weer stroom, maar nog steeds geen water.

Vanmorgen naar Koro geweest. Een dorpje dat een eindje verderop op een heuvel ligt. Een traditioneel dorpje, waar het animistische geloof nog wordt beleden. Veel offerplekken: fetisj (weet niet of ik het goed schrijf) voor verschillende dingen. Onder andere een om te zorgen dat het brouwen van het bier maar goed mag gaan, een voor als de kinderen ziek zijn en zo nog veel meer. Als je kind ziek is dan ga je eerst offeren en hopen dat dit verbetering brengt. Uiteindelijk kun je altijd nog naar een arts. En een dubbele plek die jawel, voor de tweelingen is. Nu schijnt dat er in Afrika veel tweelingen worden geboren. Veel meer dan in onze westerse wereld.

Een offer brengen gaat in de vorm van het slachten van een kip. Het bloed hiervan sprenkel je over de fetisj en vervolgens beplak je deze met veren. Her en der zag je ook op de grond veren liggen.
Nog in de "rechtbank" geweest. Een overdekte plek met rotsen. Hier zitten de mannen van het dorp dan om recht te spreken. Ook worden hier beslissingen genomen over het uithuwelijken van een meisje. Het plafond is heel laag. Als je naar binnen loopt moet je flink bukken.
Dit is met opzet gedaan. Voor het geval het er heetgebakerd aan toe gaat, zodat je niet op kunt springen om de ander bijv. eens een paar flinke klappen te verkopen.

Na de rondleiding door het dorp mee met de zoon van de dorpsoudste (Ibrahim) naar zijn huis en familie. Kennissen en familie begroeten gaat heel uitgebreid hier. Hoe gaat het thuis, hoe gaat het met je familie, met je man, met je vrouw, met je kinderen en evt. nog andere dingen. En degene aan wie dit gevraagd wordt antwoord dan met: "ja, het gaat goed". Dan ben je nog niet klaar, want de ander vraagt al deze dingen ook weer.
Gelukkig kunnen wij met bonjour, ca va?/oui ca va volstaan.

Bij Ibrahim thuis, heeft zijn vrouw voor ons traditionele couscous gemaakt. Ze liet zien hoe dit gedaan wordt. Maismeel in de pan op een houtvuurtje en dat wordt uiteindelijk korrelige couscous. Wij mochten ook nog even in de pan roeren. Dus dames thuis, bedenk maar vast een onderschrift bij de foto....
Over foto's gesproken ik kan mijn foto's niet uploaden bij dit verslag. Wel jammer, maar dat komt thuis dan wel.

Veel kinderen in het dorp. En ja hoor, het is me weer gelukt. Weer een kind aan het huilen. Twee kindjes, een meisje met ik denk haar broertje op de heup, stonden mij met grote ogen aan te kijken, en toen kon ik het niet laten. Dus ik stak mijn tong naar ze uit. Het meisje kon er om lachen, maar dat jongetje barstte in huilen uit en durfde niet meer naar mij te kijken. Hij was echt bang. Zo'n raar gek wit mens, die zie je niet zo vaak en dan steekt ze ook nog eens haar tong uit.

Ik zit dit nu op het terras bij huis te schrijven. Onderwijl lopen de gekko's over de muren en staan ze af en toe hoog op hun poten mij vanaf het terras aan te kijken.

Aan het eind van de middag weer naar Rosien. Hier zouden ze ons laten zien hoe je To bereid. To is een gerecht dat in het hele land gegeten wordt. Ook dit wordt gemaakt van maismeel alleen dit maismeel is veel fijner dan het meel dat voor de couscous werd gebruikt. Ook weer koken op een houtvuurtje met water en dan flink roeren tot het een soort van hele dikke pap is geworden. Alleen is het zelfs zo dik dat je het met je handen kunt eten en je er gewoon stukken af kunt breken. Aan de To zelf zit weinig smaak, de smaak moet komen van de saus die erbij geserveerd wordt. Een groene saus van de bladeren van een van de bomen die hier groeit, met knoflook, ui en tomaat.

Ook hier weer zelf in de pan roeren, ja meiden thuis kom maar weer op met jullie commentaar...

Toen wij daar zaten te kijken kwam er nog iemand langs met colanoten. Die werden ons aangeboden. Vanmorgen ook al een vrucht gegeten, ter grootte van een dadel met een zelfde soort van draderig vruchtvlees. Geen idee hoe dit heette, maar het kwam van een boom die daar groeide en wij kregen er een afgepeld (lekker kleverig) in onze hand gedrukt. Grote hilariteit rondom, toen ze onze gezichten zagen vertrekken door de bittere smaak. Ik mocht de pit niet uitspugen van Etta, want ze dacht dat we er anders nog een aangeboden zouden krijgen.

Vanmiddag dus de colanoot. Deze was zo mogelijk nog bitterder dan de vrucht van vanmorgen. Ze zitten je hier dan met grote ogen aan te kijken en te wachten op je reactie. Nou die kwam en ook nu weer grote hilariteit bij de omstanders. Dit mag natuurlijk ook, want ik doe precies hetzelfde door hier drop uit te delen. Niets mooier dan een Afrikaan drop zien eten.

De colanoot zou voor een energieboost zorgen, zit ook boordevol caffeine en andere stofjes. Toen we naar Rosien toegingen voelde ik me aardig gammel met een maag die niet helemaal goed voelde. Niet lang nadat ik de noot eindelijk weg had kunnen krijgen, had ik het idee dat het gammele gevoel verdween. Dit kon natuurlijk ook heel goed suggestie zijn. Ik denk het eigenlijk, want 's avonds rommelde mijn buik weer net zo hard als daarvoor.
's Avonds nog Afrikaanse thee gedronken. Dit is een heel ritueel van thee met suiker die een paar uur lang getrokken wordt, weer op een houtskoolvuurtje, overgegoten van keteltje naar kom, terug in het keteltje, weer koken en dit herhaalt zich een aantal keer. Je krijgt dan hele sterke zoete thee, met de nadruk op sterk. Dan wordt het in kleine glaasjes geschonken. Het moet wel schuimen anders is het niet goed en dan mag je het opdrinken.
Ik houd wel van sterke thee, maar dit was nu niet echt mijn cup of tea zeg maar.

En ja aan het eind van de dag weer geen elektriciteit. Dus dat werd eten bij kaarslicht. Toch nog een beetje kerstgevoel.